40 - lecie Poradni Psuchologiczno-Pedagogicznej w Sierpcu - 2009-10-28 12:02:12























W dniu 23 października 2009 roku Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Sierpcu obchodziła 40-lecie swojego istnienia . Uroczystość rozpoczęła się mszą świętą odprawioną w kościele farnym z udziałem pracowników poradni oraz zaproszonych gości.
Dalsza część uroczystości miała miejsce w Zajeździe ,,Gościniec” w Sierpcu.
Pani dyrektor Katarzyna Jankowska serdecznie powitała wszystkich gości. Następnie Pani Joanna Ziółkowska wygłosiła referat ,który przybliżył wszystkim zebranym 40-letnią historię placówki...


Rys historyczny poradni
1969 -2009

Powiatowa Poradnia Wychowawczo-Zawodowa w Sierpcu rozpoczęła działalność we wrześniu 1969 roku.
Największy wkład pracy w powołanie i uruchomienie placówki włożyli panowie Stanisław Teodorczak i Władysław Gąsiorowski.
Poradnię zorganizowało Prezydium Powiatowej Rady Narodowej – Wydział Oświaty i Kultury na podstawie Zarządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego i zgody PWRN Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego z dnia 18 sierpnia 1969 r.
Była to pierwsza tego typu placówka działająca w dość rozległym powiecie sierpeckim i jak dotąd jedyna, która swoją opieką psychologiczno-pedagogiczną otaczała i nadal otacza wszystkie placówki oświatowe, głównie przedszkola i szkoły.
Kadra pedagogiczna liczyła wówczas trzy osoby. Kierownictwo objął Pan Stanisław Teodorczak. Nowo powstała placówka zajmowała dwa pomieszczenia w budynku Inspektoratu Oświaty w Sierpcu przy ul. Świerczewskiego obecnie Armii Krajowej 4 (aktualnie siedziba Szkoły Muzycznej). Warunki lokalowe były trudne i nie spełniały podstawowych wymogów pracy w zakresie diagnozy i poradnictwa.
Do 1975 r. teren działania obejmował miasto Sierpc oraz gminy: Siemiątkowo, Unieck, Raciąż, Gozdowo, Zawidz, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo i Mochowo.
W wyniku reformy administracyjnej i reorganizacji w 1975 r. w rejonie naszych oddziaływań pozostają gminy: Drobin, /która od 1 stycznia 1999 r. przeszła do powiatu ziemskiego płockiego/, Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo, Zawidz oraz miasto Sierpc.
W tym czasie poradnia również zmieniła nazwę na Poradnia Wychowawczo-Zawodowa. Organem prowadzącym i sprawującym nadzór był Inspektor Oświaty i Wychowania w Sierpcu a opiekę merytoryczną nad pracownikami pedagogicznymi sprawowała Wojewódzka Poradnia Wychowawczo-Zawodowa w Płocku.
Od początku swojego istnienia placówka zmieniała swoją siedzibę. Najpierw był to wspomniany już budynek oświaty, następnie pomieszczenia w budynku dawnej Poczty przy ul. Płockiej 33 oraz w budynku Sądu Rejonowego przy ul. Wiosny Ludów 1.
Dzięki intensywnym staraniom dyrektora Stanisława Teodorczaka poradnia otrzymała do swojej dyspozycji 8 pomieszczeń w Domu Nauczyciela przy ul. Braci Tułodzieckich 9. Były to wreszcie lokale odpowiednio przystosowane do specyfiki pracy poradni.
Na przestrzeni minionych lat zachodziły istotne zmiany w zadaniach i formach pracy poradni. Początkowo zakres świadczonych usług był dość wąski, ograniczał się do diagnozy uczniów z problemami zdrowotnymi – tak zwana dyspanseria, z trudnościami w nauce, orzekania i kwalifikowania do kształcenia specjalnego, nauczania indywidualnego oraz orientacji szkolnej i poradnictwa zawodowego.
W latach siedemdziesiątych poszerza się zakres działań, np. opieka nad przedszkolami. Przeprowadzano także badania ankietowe życzeń zawodowych w klasach VIII.
W 1982 r. funkcję dyrektora powierzono Pani Ewie Nowakowskiej, która wcześniej pracowała na stanowisku pedagoga.
W pracach Zespołów Orzekających i Kwalifikujących uczniów z grupy dyspanseryjnej do szkół ponadpodstawowych oprócz specjalistów z poradni uczestniczył lekarz-konsultant. W tym czasie również zwiększa się zainteresowanie rozwojem dzieci w wieku przedszkolnym. Prowadzone są przesiewowe badania mowy oraz badania psychologiczno-pedagogiczne pod kątem dojrzałości szkolnej dzieci siedmioletnich. Psycholodzy prowadzą badania pod kątem przydatności do zawodu, wskazują właściwe kierunki kształcenia, predyspozycje i możliwości psychofizyczne, uczniom chorym lub niezdecydowanym co do dalszej kariery zawodowej.
Wraz z rozwojem placówki wzbogacany jest warsztat pracy psychologów i pedagogów. Przybywa nowych narzędzi diagnostycznych.
W połowie lat osiemdziesiątych Poradnia Wychowawczo-Zawodowa w Sierpcu przechodzi pod zarząd finansowy Kuratorium Oświaty i wychowania w Płocku. Zdecydowanie zmniejszają się zasoby budżetowe naszej placówki. Pracownicy pedagogiczni systematycznie uczestniczą w szkoleniach doskonalących i kursach podnoszących kwalifikacje zawodowe.
Wygłaszają prelekcje i przeprowadzają zajęcia warsztatowe na terenie szkół dla rodziców, nauczycieli i młodzieży dotyczące zagadnień trudności w nauce, czy też orientacji zawodowej.
W tym okresie również rozpoczęto zajęcia socjoterapeutyczne, których uczestnikami byli uczniowie klasy wyrównawczej. Zajęcia cieszyły się dużym powodzeniem i wielu uczniom dały wymierne efekty.
Rok później rozpoczęła swoją działalność świetlica terapeutyczna. W ramach pracy świetlicy objęto dzieci i młodzież pochodzącą ze środowisk zagrożonych patologią.
We wrześniu 1990 r. nastąpiła zmiana kierownictwa placówki. Dyrektorem wybranym w drodze konkursu została psycholog Jadwiga Woźniakowska. Z dużym zaangażowaniem podejmuje się nowych wyzwań.
W styczniu 1991r. nagle umiera nasza koleżanka Ela Szpakowska, tryskająca optymizmem, chęcią ciągłego działania i niesienia pomocy słabszym i potrzebującym.
Początek roku szkolnego 1992/93 przynosi kolejną zmianę. W związku z rezygnacją ze stanowiska dyrektora Pani Jadwigi Woźniakowskiej władze Kuratorium powierzyły funkcję dyrektora wybranej spośród członków Rady Pedagogicznej Pani Annie Sobocińskiej.
W 1993 r. nasza placówka zostaje przekształcona w Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w Sierpcu. Również na początku roku poradnia zmieniła po raz kolejny swoją siedzibę, zajmując wyremontowane pomieszczenia po byłym internacie LO przy ul. Płockiej 38.
Mimo zmiany lokalu, warunki pracy zdecydowanie się pogorszyły.
Współpraca z przedszkolami i szkołami miejskimi oraz wiejskimi rozwija się coraz lepiej. Systematycznie odwiedzamy placówki oświatowe w rejonie naszego działania.
Z dużym sentymentem wspominamy niektóre wyjazdy w teren, kiedy to do małych szkół i filii oddalonych kilka kilometrów od przystanku autobusowego trzeba było dojść pieszo lub dojechać napotkaną po drodze furmanką, czy też wypożyczonym od miejscowej ludności rowerem. W szkołach najczęściej przyjmowano nas życzliwie, z dużą otwartością. Nieustannie zwiększa się liczba badanych dzieci i młodzieży. Coraz więcej rodziców pomijając pośrednictwo szkoły zgłasza się do poradni w poszukiwaniu specjalistycznej pomocy dla swoich dzieci.
Lata dziewięćdziesiąte to okres bardzo trudny dla oświaty. Sytuacja finansowa poradni była niemalże katastrofalna. Pieniędzy brakowało na wszystko. Szukaliśmy sponsorów, żeby pomogli nam w zakupie materiałów papierniczych, testów i pomocy terapeutycznych. Mimo trudności i ograniczeń z roku na rok oferta naszych działań i usług psychologiczno-pedagogicznych była coraz bogatsza. Oprócz indywidualnej psychoterapii, zajęć logopedycznych, korekcyjno-kompensacyjnych i wyrównawczych z elementami socjoterapii prowadzone są grupowe zajęcia warsztatowe z dziećmi zdolnymi w ramach rozwijania twórczego myślenia oraz zajęcia z młodzieżą metodami aktywnymi, dotyczące wyboru szkoły i zawodu, komunikacji interpersonalnej, zachowań asertywnych, pokonywania stresu, rozpoznawania emocji. We współpracy z wychowawcami szkolnymi wdrażane są programy profilaktyczne dotyczące uzależnień, agresji i przemocy.
W tym czasie pojawia się kolejne dodatkowe zadanie – orzekanie i kwalifikowanie dzieci upośledzonych w stopniu głębokim do zajęć rewalidacyjno-wychowawczych. Od dłuższego czasu nasila się problem uczniów z dysleksją i dysortografią. Do poradni wpływa bardzo dużo wniosków o badanie i wydanie opinii w tej sprawie. Czas oczekiwania na badanie bardzo się wydłużył.
Poradnia również dawała i daje możliwość odbywania praktyk zawodowych studentom wyższych uczelni pedagogicznych. Mają oni okazję zapoznać się ze specyfiką pracy z dzieckiem w placówce wspierającej działania szkoły.
Nowy rok przyniósł kolejną ważną zmianę. Od stycznia 1999r. w wyniku reformy administracyjnej, organem prowadzącym poradnię jest powiat sierpecki, natomiast nadzór pedagogiczny sprawuje Kuratorium Oświaty w Warszawie Delegatura w Płocku.
Sytuacja finansowa poradni pod zarządem starostwa powiatowego wyraźnie uległa poprawie. Placówka ma przyznany własny budżet i może zgodnie z potrzebami nim dysponować. wykonywanie poza poradnią przesiewowych badań słuchu u dzieci w wieku przedszkolnym.
W lutym 2001 r. ukazuje się rozporządzenie MEN w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz w sprawie powoływania i działania Zespołów Orzekających. Na podstawie stosownych rozporządzeń tworzony jest nowy Statut Poradni zatwierdzony później przez organ prowadzący oraz procedury wydawanych przez poradnię opinii i orzeczeń. Odtąd o wydanie opinii lub orzeczenia mogą wnioskować tylko rodzice lub opiekunowie prawni dziecka. Poradnia może również wydawać opinie o wczesnym wspomaganiu rozwoju.
Zadania statutowe Poradnia realizuje głównie przez: diagnozę, konsultację, terapię, psychoedukację, doradztwo, interwencje w środowisku ucznia, działalność profilaktyczną oraz działalność informacyjną.
O rozległej wiedzy i wysokich kwalifikacjach i kompetencjach zawodowych kadry pedagogicznej świadczy fakt, że już w połowie roku 2001 na czele z dyrektorem poradni większość pracowników merytorycznych uzyskała awans na stopień nauczyciela dyplomowanego. Spełniali oni wymagania formalno-prawne i mogli zaprezentować bogaty dorobek zawodowy.
Dużym przedsięwzięciem dla pracowników poradni było zorganizowanie Konferencji poświęconej osobom niepełnosprawnym pod hasłem ,,Spróbujmy razem”, która odbyła się w kwietniu 2003 r. Było to doniosłe wydarzenie w powiecie sierpeckim, z udziałem władz kuratoryjnych, powiatowych, miejskich, gości-prelegentów, przedstawicieli stowarzyszeń skupiających osoby niepełnosprawne, oraz dyrektorów wszystkich szkół i przedszkoli funkcjonujących w naszym powiecie.
Poradnia sukcesywnie wyposażana jest w nowe meble i sprzęt komputerowy, który poprawia jakość pracy placówki i podnosi atrakcyjność zajęć terapeutycznych.
Z inicjatywy Pani Barbary Gil w 2004 r. przy poradni powstaje ,,Stowarzyszenie Osób z Uszkodzonym Słuchem i Wadami Wymowy oraz ich Przyjaciół ,,Słyszę i Mówię”.
Pod koniec 2005r. poradnia po raz kolejny zmienia swoją siedzibę w zaadaptowanych pomieszczeniach w budynku przy ul. Armii Krajowej 8 b. Nowa siedziba w dużym stopniu zaspokaja nasze potrzeby lokalowe. Aktualnie nasza placówka jest przyjazna i dostępna dla osób niepełnosprawnych, ponieważ nie ma żadnych barier architektonicznych. Uroczyste otwarcie nowej siedziby spotkało się z dużym uznaniem ze strony zaproszonych gości.
W lipcu 2008r. władze powiatu ogłosiły konkurs na dyrektora poradni. Z powodu braku kandydatów konkurs się nie odbył.
Od września obowiązki dyrektora pełniła Pani Katarzyna Jankowska, której w późniejszym czasie, w wyniku konkursu powierzono tę zaszczytną funkcję.

Obecnie poradnia wzbogaciła się o salę do prowadzenia terapii integracji sensorycznej i sprzęt specjalistyczny, platformę do badania zmysłów dla małych dzieci, Dziecięcą Skalę Rozwoju oraz narzędzia do stymulacji mózgu EEG Biofeedback .

W roku szkolnym 2009/2010 w Poradni zostało utworzone stanowisko wicedyrektora – funkcję tę pełni Pani Bożena Stawiska-Kapela.
Bez względu na zajmowane stanowisko i rodzaj wykonywanej pracy wszystkich pracowników łączyła i łączy wspólna troska o dobro dzieci oraz wspomaganie ich rozwoju i wychowania. Za to wszystkim pracownikom zarówno obecnym jak i emerytowanym należą się wielkie słowa uznania i serdecznej wdzięczności.

Referat zobrazował pokaz multimedialny, który ożywił wspomnienia. Głos zabrała wicedyrektor Bożena Stawiska-Kapela przekazując słowa podziękowania i wręczając kwiaty byłym dyrektorom i emerytowanym pracownikom poradni obecnym na uroczystości.

Następnie wszyscy zaproszeni goście z zainteresowaniem wysłuchali wykładu pana Jacka Zalewskiego na temat wczesnego wspomagania rozwoju dziecka - autora książki ,,Kiedy rodzi się anioł”. Przybliżył on problem rodziców, którzy mają niepełnosprawne dziecko w domu. Jakie bariery muszą pokonywać w walce o dobro swoich dzieci. Pan Jacek Zalewski ma także niepełnosprawnego intelektualnie syna. Jest założycielem i prezesem Stowarzyszenia Dobra Wola OPP oraz propagatorem idei wolontariatu.

Po wykładzie przyszła pora na wystąpienia zaproszonych gości: przedstawicieli kuratorium oświaty, władz powiatowych, gminnych i miejskich oraz dyrektorów szkół i przedszkoli, prezesów stowarzyszeń i przyjaciół poradni. Serdeczne życzenia, gratulacje, kwiaty i prezenty z okazji Jubileuszu 40-lecia, kierowane do dyrekcji i pracowników zakończyły oficjalną część uroczystości. Następnie wszyscy wzięli udział w spotkaniu integracyjnym, które przebiegało w życzliwej atmosferze.


 

Informacje o dokumencie:
  • Informację wprowawdził(a) do BIP: Jankowska Katarzyna
  • Data udostępnienia w BIP: 2010-05-26 10:27:32
  • Informacja zaktualizowana przez: Jankowska Katarzyna
  • Data ostatniej aktualizacji: 2010-05-27 08:45:24
  • Liczba odsłon: 2045
  • Historia dokumentu:

[Liczba odsłon: 264307]

przewiń do góry